07-25-2007, 17:31
|
#1
|
|
YALNiZLiK
içimde gece yarısı
deli sağnaklarda gözlerim
üşür şiirim,kalbim kırık
yalnızım,
yarınsızım,
utanmasam ağlasam
ağlasam aşkın aksa
gözyaşım ve umudum kurtulurmu sabahsız karanlıklardan
ellerim unutsa önce ellerinin sıcaklığını
yüreğim vazgeçmez ki gönlünün sokağından..
Yalnızlık...
dilime takılmış eski bir şarkı
ikinci bardaktaki içilmemiş çay
sensizliğimdir yalnızlık!
Eski dostlar korkum,
terkeden sevgililer gölgem,
kahvaltı masamda bir misafir yalnızlık
Kesik soluyan sesim,
uzağa dikilmiş yorgun gözlerim,
en ücra köşelerinde benliğim yalnızlık..
[ Yokluğunla Ben başbaşayız ] ..
alıntı
Kendi sessizliğinde kulakları çınlayan, etten kemikten bir histir yalnızlık, hem korkak hem inatçı... Hiçbir düşüncenin kendi teorisini çürütmesine izin vermemek için, içine kapanıktır. Mutlak bir yitmişliğe giden merdivenin ilk basamağıdır, kararların alındığı bir karargah... Bundan sonrası; aynı nitelikteki adımların atılmasıyla bütüne gitme telaşıdır. Yitmişliğe gelindiğinde resim tamamlanır. Resimdeki nesnelerin tüm anlamı kişinin kendisi ile merdiven basamaklarında saklıdır.
Yalnızlık da bir ilaç gibidir, kullanma talimatı içimizde gizli...
Aşırı dozda (ruhu) öldürür...
alıntı
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
|
|
|