SOLGUN BİR DÜŞ
O rengârenk, ebrulî yapraklar da tükendi.
Hangi alev bahçeden esip geçti bu rüzgâr?
İhtiyar bir yolcunun kirpiklerinden indi,
Birdenbire bir yağmur… Durur, yeniden yağar!
Elinde kırık ayna, eskiyor artık zaman…
Sokaktır evi şimdi bu yapyalnız mevsimin.
Cıvıltılar kesilmiş; susar, ağlar durmadan,
Bir sevinç iklimiydi, bu ıssız bahçe kimin?
Şimdi solgun bir düştür, renkler uçup gittiler.
Kuşlar çizdim avcuma, onlar gitmedi henüz.
Her parmağım bir daldır, konarlar birer birer.
–Güz bitti… Varsın bitsin, beni karla örtünüz!
Hasan ÇAĞLAYAN
|