UTANIYORUM..
Oysa biliyorduk;
Âlem bahçe ise Sen’sin bahçıvan, bahçe bahçıvansız neye yarar ki?! Varlık damarında dolaşan kansın, damar olsa kansız neye yarar ki?! Sen gülsün, melekler Sen’in şeyda bülbülün, gül olmazsa bülbül neye yarar ki?! Sen güzelliğin zirvesindesin, Sen olmadan güzel neye yarar ki ki?! Aşk gazelinin şah beyti Sen’sin, Sen olmadan gazel neye yarar ki?!
Sen methedilmeye en layık olan insan, bizler sana bu ahir zamandan en müstesna methiyeler ile seslenmiştik;
Hani “Seni görmeyen göz neye yarar Yâ RasûlALLAH” demiştik, yüreğimizin en nadide seslenişi ile,
Hani Sana “Mahşer günü Sen’i görmeyeceksem kör olsun bu gözler Yâ RasûlALLAH” diye seslenerek hasretimizi, vuslat arzumuzu dile getirmiştik,
Hani Sen bizim için bütün kemâllerin kemâli, cümle cemâllerin cemâli, sevda âşıklarının visâli, Cemâl-i Cemîl’in mir’âtı, her varlığın âb-ı hayatı, âşıklar haccının mikâtı idin.
Ey, adı dillere destan; ey, şânı semaya ulaşan; ey, Hakk’a en yakın olan; ey, padişah-ı mülki hakîkat; ey, sırlar kapısının miftahı; ey, öten bülbüllerin Senâsı; ey, dua edenlerin âmini,
UTANIYORUM, UTANIYORUM, UTANIYORUM YÂ RASÛLALLAH!!!
|