UTANIYORUM..
Ve Özür Diliyorum…
Sen’in getirdiğin İslâm'ın izzetini bir tarafa koyarak, nefsimizin izzetinin peşine düştük.
Özür Diliyorum…
Sen’i unuttuk Ya RasûlALLAH! Getirdiğin Kitab’ı unuttuk, Sünnet’ini unuttuk.
Özür Diliyorum…
Mekke'yi fethedişinde, sana kan kusturanlar, can korkusundan tir tir titriyorlarken, Sen Rabb’ine secde ettin ve onları affettin! Şimdi Mekke müşriklerinin torunları Sen’in bu ihsanına küfrân-ı nimette bulundular.
Özür Diliyorum…
Size itaatten gafil olduk, Siz’i kendi nefislerimizden daha fazla sevemedik, vuslat için gece gündüz ağlayamadık, elhasıl yoluna “CAN” ortaya koyamadık.
Özür Diliyorum…
ALLAH (c.c.) Kur’ân-ı Kerim’de size şöyle hitâb buyurdu:
“Habîb’im Sen emrolunduğun gibi istikamet sahibi ol, Sen’inle birlikte tevbe edenler de istikamet sahibi olsunlar” (Hud, 112)
Sen daima emrolunduğun gibi istikamet sahibi oldun, ancak biz istikamet sahibi olamadık.
Özür Diliyorum…
Ve yine Hak Teâlâ Hz.leri (c.c);
“Kendilerini iyi bir halde olduklarını zannedenler, dikkat edin onlar yalancı (aldanmış)ların ta kendileridir.” (Mücadele, 19) buyurdu, biz kulak ardı ettik.
Özür Diliyorum…
Evet, yâ RasûlALLAH! Sen’den binlerce kez özür diliyorum.
Sen ki, şefkat Peygamberi’sin, Sen ki Taif’te Sen’i taşlayan kâfirlere bile kucak açansın,
Sen ki, bir mecliste istemediğin bir şey duyduğun zaman bile insanların yüzüne karşı bir şey söylemeyensin, Sen ki kötülüğe kötülükle karşılık vermeyen, bağışlayan, affedensin. Sen ki, Nebîler dâhil herkesin kendi derdiyle kıvrandığı o mahşeri gün ve kalabalıkta - kendisini değil - ümmetini düşünerek “Ümmetî! Ümmetî!” diye duada bulunan tek peygambersin.
Özrümü kabul eder, bize "ümmetim" diye bakar mısın?
ALLAH’ım! Bizlere, bu aciz kullarına uyanış nasip et, gafilliğimizle bizleri baş başa bırakma, hayırsızlığımız sebebiyle bizleri muaheze eyleme, yüzsüzlüğümüzü yüzümüze vurma, vefasızlığımızla huzuruna çıkarma. Affet bizleri güzeller güzeli, affet bizleri affetmeyi çok seven, affet bizleri şefkatlilerin en şefkatlisi, affet bizleri ey Tevvâb.
AFFET BİZLERİ, AFFET ALLAH’IM…
Abdurrahman ÖZCAN
|