Suskun Zamanlar
Gonca güller açardı geçmiş zamanda
Yemyeşil bahçeleri seyre dalardık
Tutuştu yandı güller hicran meydanda
Güneş aştı, ay doğdu; yine sarardık
Bir bir solar çiçekler yamaçlarında
Fer vermez gam yüküdür yorgun ışıklar
Kasvet yudumlayan ağaçlarında
Kızıl hatıralarda mavi ufuklar
Zakkumları hükmeder leylaklarına
İşlenen cürümlere dar gelir şehir
Ateş düşer talihsiz sokaklarına
Bu beton yığınları susuz bir nehir
Reyhandı camilerde aşktı nidalar
Göklerle buluşurdu kalbin sesiydi
Şarkın hatırasıydı süslü odalar
Salınırken reftare her şey diriydi.
Huzur bulurdu hayat ezan sesiyle
Al yanaklı günlerde efsunlu soluk
Masmavi hülyaların beklentisiyle
Sonsuzluğa meftun nağmeler buruk
Şimdi zümrüt günlerin visal özlemi
Nakış nakış işlenen o hatıralar
Bağında bağbanında gariplik demi
İnleyen ney gibidir suskun zamanlar
Hüseyin Yahya BİRİNCİ
|