Siyaset Forum - Tekil Mesaj gösterimi

03-01-2008, 17:33

Hepimiz karşılaştığımız insanların bizim gerçek değerimizi bilmesini

isteriz.Taktir edilmek,değer verilmek,saygı duyulmak ruhumuzun enerji

kaynağıdır.Önemli olmak insanın doğuştan gelen en büyük isteğidir.

Bu istek çocukluğumuzdan başlayarak alıp şekillendiren bir oyun hamuru

gibidir.Ve hamuru şekillendiren ellerin marifeti sonraki yaşantımızda

büyük rol oynar.”Birine kırk defa aptal dersen aptal olur’’sözü ne kadarda

doğrudur.Sürekli aşağılanan,küçük görülen,horlanan kimse ne kadar

akıllı ve zeki olsada zamanla aptal ve değersiz olduğunu düşünmeye başlar.

Bunun sonucu olarak da çeşitli tepkiler vermeye başlar çevresine;

Bazıları sürekli bağırıp çağırarak,şiddet uygulayarak otorite kurmaya

ve bu yolla aşağılık kompleksini yenmeye çalışırlar.Aslında yaptıkları

kendilerini tatminden öte gitmez.Çünkü bu kişi kendini ispatlamaya

çalışırken belki o anlık önemli ama sonrası için hiç dikkate değer olmayan

hatta nefret edilen biri olur sadece.Yada kendisini gerçekten çok seven

insanlara karşı kaprisli davranışlarıyla illALLAH dedirten tepkilerde bulunurlar.

Gerekli gereksiz yerlerde yapılan,bunaltan davranışlarıyla adeta sürekli

‘’seni seviyorum,çok değerlisin”dedirtmeye çalışırlar.

Kendini önemsiz hissetmenin bir diğer tepkiside tümüyle içine kapanıp

dünyadan tümüyle ilişkisini keserek, böylece kendisini önemsiz hissettiren

her şeye kapılarını kapar,kendince yarattığı dünyasında,kendince mutlu

yaşamaya başlar.Hayatına giren yada onu etkileyen uyarıcılardan ne kadar

kaçarsa o kadar değerli olur düşüncesiyle.

Daha bir çok yaşam tarzının altında işte bu kendini önemsiz hissetme

kompleksi vardır.

Ama önemli olan bu duyguyla baş etmeyi bilmek gerek.

İnsan yada diğer canlı varlıklar içinde”değersiz,önemsiz,boş,alelade,gereksiz”

bir canlı düşünemiyorum.Her şeyin,herkesin yaratıcısının değerinin,

öneminin onun hükmündeki tüm varlıklara yansımamış olması imkansız

bence.Helede insan gibi düşünebilen,hisli bir varlığın aşağılık kompleksi

içinde yaşaması çok kötü bi şey olsa gerek.Kişi sadece ve ama sadece

kendisi olduğu,kendi hayatının,düşüncelerinin,fiziğinin hakimi olduğu

için önemlidir zaten.Kişinin zengin yada yoksul,güzel veya çirkin olmasının

hiç ama hiç önemi yoktur.”Ben benim”diyebildiği sürece kırk kişide

aptal dese aptal olmadığını bilerek yıkıcı davranışlarda bulunma gereği

duymayacaktır.

Kalplerimizi neye doğru yöneltirsek o yönde yürüyen insan oluruz…

Cesaret,açıkyüreklilik,kendine güven, ve sevgiden bir yürekle önemli

olduğumuzu hissetmememiz için hiç bir sebep yoktur.

Kendimizi önemseyelelim,sevdiklerimizi önemseyelim..

Önemsenmek ve önemsemek dileğiyle..

03-01-2008, 17:33	#1
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	Önemsenmek!!! Hepimiz karşılaştığımız insanların bizim gerçek değerimizi bilmesini isteriz.Taktir edilmek,değer verilmek,saygı duyulmak ruhumuzun enerji kaynağıdır.Önemli olmak insanın doğuştan gelen en büyük isteğidir. Bu istek çocukluğumuzdan başlayarak alıp şekillendiren bir oyun hamuru gibidir.Ve hamuru şekillendiren ellerin marifeti sonraki yaşantımızda büyük rol oynar.”Birine kırk defa aptal dersen aptal olur’’sözü ne kadarda doğrudur.Sürekli aşağılanan,küçük görülen,horlanan kimse ne kadar akıllı ve zeki olsada zamanla aptal ve değersiz olduğunu düşünmeye başlar. Bunun sonucu olarak da çeşitli tepkiler vermeye başlar çevresine; Bazıları sürekli bağırıp çağırarak,şiddet uygulayarak otorite kurmaya ve bu yolla aşağılık kompleksini yenmeye çalışırlar.Aslında yaptıkları kendilerini tatminden öte gitmez.Çünkü bu kişi kendini ispatlamaya çalışırken belki o anlık önemli ama sonrası için hiç dikkate değer olmayan hatta nefret edilen biri olur sadece.Yada kendisini gerçekten çok seven insanlara karşı kaprisli davranışlarıyla illALLAH dedirten tepkilerde bulunurlar. Gerekli gereksiz yerlerde yapılan,bunaltan davranışlarıyla adeta sürekli ‘’seni seviyorum,çok değerlisin”dedirtmeye çalışırlar. Kendini önemsiz hissetmenin bir diğer tepkiside tümüyle içine kapanıp dünyadan tümüyle ilişkisini keserek, böylece kendisini önemsiz hissettiren her şeye kapılarını kapar,kendince yarattığı dünyasında,kendince mutlu yaşamaya başlar.Hayatına giren yada onu etkileyen uyarıcılardan ne kadar kaçarsa o kadar değerli olur düşüncesiyle. Daha bir çok yaşam tarzının altında işte bu kendini önemsiz hissetme kompleksi vardır. Ama önemli olan bu duyguyla baş etmeyi bilmek gerek. İnsan yada diğer canlı varlıklar içinde”değersiz,önemsiz,boş,alelade,gereksiz” bir canlı düşünemiyorum.Her şeyin,herkesin yaratıcısının değerinin, öneminin onun hükmündeki tüm varlıklara yansımamış olması imkansız bence.Helede insan gibi düşünebilen,hisli bir varlığın aşağılık kompleksi içinde yaşaması çok kötü bi şey olsa gerek.Kişi sadece ve ama sadece kendisi olduğu,kendi hayatının,düşüncelerinin,fiziğinin hakimi olduğu için önemlidir zaten.Kişinin zengin yada yoksul,güzel veya çirkin olmasının hiç ama hiç önemi yoktur.”Ben benim”diyebildiği sürece kırk kişide aptal dese aptal olmadığını bilerek yıkıcı davranışlarda bulunma gereği duymayacaktır. Kalplerimizi neye doğru yöneltirsek o yönde yürüyen insan oluruz… Cesaret,açıkyüreklilik,kendine güven, ve sevgiden bir yürekle önemli olduğumuzu hissetmememiz için hiç bir sebep yoktur. Kendimizi önemseyelelim,sevdiklerimizi önemseyelim.. Önemsenmek ve önemsemek dileğiyle..