Kimse anlamıyorki kimse duymuyorki gönlümdeki feryadı . Sana da yazmiyorum be sanada ben kendime yaziyorum Sen istediğini de bana bencil de ne dersen de Yaziyorum Ömer sen veya bir başkası okusun diye değil umutlar o çöl yarısı umtlarım yeşersin diye yazıyorum. Gönlümdeki o uhunet yokolsun diye yaziyorum. Yaziyorum işte Ömer Acilarima yaziyorum O boş sandalyeye O sessiz sessiz agladığım gecelere yazıyorum. Sanki giden geri gelecekmiş gibi ama benim kadar sende biliyorsun. Bir giden dönemeski bir daha geri sen bana istediğin de olurmu ama asla duygusuz deme çünkü ben bugün anlıyorum O yosun tutmuş kalbimi bile sızlatan acılar varmış ... Ne kadar anlamsız o lafta kalp acıları yok aşk hatırları ne kadar safcaymış. İnsan her zaman sorar ya şu soruyu niye birşeyi kaybettikten sonra değerini anliyoruz ? Neden be Ömer Neden . Sana sormuyorum asla bunun cevabını bende biliyorum... Ömer insan onu kaybettikten sonra ölümü seviyor .Seviyor o ışıksız mezarlığı....