[tayyipleyiz]

Mutmain bir kalp, «fenâ fillâh», «bekâ billâh», cennet ve nihâyet «cemâlullâh» vardı idealimizde; kamil bir îmanla vuslata doğru kanat çırpmak vardı. Büyümek, bilmediğimiz ve aklımızın ucundan geçmeyen, hep bambaşka sandığımız küçük bir ayrıntıydı... Büyüyene kadar.
Ya şimdi?
Hayatımızı bağrımıza basıp en hafîsinden “Allâh” diyelim can!..

Rabb-i Zülcelal (c.c.) Razı olsun. Beni özellikle, son satırlar çok etkiledi...+1