[NuR-eFSaN]

hani bazen

en yüksekten düşmeyi arzular ya insan

işte son arzumdun

...


tırmandıkça dikleşen kulelerinin yorgunuyum
taş kesilişine vurgun...




dilini değdirmemek için aşka susuyorsun
hep susmaların bana ya
bu kez onlar da benden yana
hadi ´sus´ların isyanını durdursana...




üvey sevgili,

ölümsüz öksüzlüğüm
yürek takviminin yapraklarında
bir gün de beni anladığın olsun...





artık umut yüklü kamyonlar uğramıyor gecelerime
aşk yolunda epey yol katettim,hızlıydım
oysa şimdi

bir aşk canavarının bozgunundayım ...




ben hep yeşil zanlar beslemiştim sevdalara
kendimden geçtim...
sense bu aşkın kırmızı ışık mağduru
gözünde büyütme bu sızıyı
zaten müsait bir ölümde inmeyi istiyorum