[dildade]

1. Hz. Hâcer’le İsmail as.’ın Mekke’ye Götürülüşü :
Bundan sonra Sâre Hâcer’e : "Artık, sen, benimle bir beldede (şehirde) bulunmayacak, oturmayacaksın" dedi. Bunun üzerine Allah Celle Hz. İbrâhim’e Mekke’ye gitmesini vahyetti; O zaman Mekke’de hiçbir bitki mevcut değildi. Hz. İbrâhim, Cenâb-ı Hak'tan aldığı bu emir ile Hâcer'i ve (iki yaşında ki ) oğlunu alıp Mekke vadisine, Mescid'i Haram'ın bu gün bulunduğu yerin ve Mescid'in yüksekçe bir yerindeki Zemzem kuyusunun yukarısında bulunan büyük bir ağacın yanına bıraktı.[1] Üzerlerine bir gölgelik yapmalarını da, Hz.Hâcer’e emretti.[2] O zaman Mekke de hiç kimse hatta içecek su bile yoktu. Yanlarına, içi hurma dolu meşin bir dağarcıkla, içi su dolu bir kırba bıraktı ve gitmek üzere geri döndü. Hz. Hâcer, İbrâhim as'ın arkasından seslenerek. "Ey İbrâhim! Bizi, bu ıssız vâdide bırakıp ta, nereye gidiyorsun?! Öyle bir vadi ki, ne görüşülecek bir kimse var, ne de bir şey!" dedi.[3] Hz. Hâcer, sözünü, tekrarladı ise de, İbrâhim as. ona dönüp bakmadı. Bunun üzerine Hz.Hâcer " Yoksa, bizi, buraya bırakıp gitmeni, sana, Allah'mı emretti?" diye sordu. İbrâhim as.: " Evet! Allah emretti!" diye cevap verdi. Hz. Hâcer: " Öyle ise, Allah, bize yeter. O, bizi zayi etmez, himayesiz bırakmaz!" dedi. İbrâhim as. Mekke'nin üst tarafındaki Seniye Mevkîne kadar ilerledikten sonra yüzünü, Kâbe'nin bulunduğu tarafa döndü ve ellerini kaldırdı: "Ey Rabbimiz! Ben, zürriyetimden bir kısmını, Senin Mukaddes olan Ev'inin yanında, namazlarını, dosdoğru kılsınlar diye, ekinsiz bir vadiye yerleştirdim. Artık, insanlardan bir kısmının gönüllerini, onlara meylettir. Şükür etmeleri için, onları, bazı meyvelerle rızıklandır."[4] diyerek Allah'a dua etti. Sonra da, Şam taraflarındaki ailesinin yanına döndü. [5]

Kitab-ı Mukaddes’te İbrâhim’in Hâcer’i önce Beer-şeba, ardından Paran (Fârân) çölüne gittiğini, İsmail’i annesi Mısır diyarından bir kadınla evlendirdiği nakledilmektedir.[6]