Siyaset Forum - Tekil Mesaj gösterimi

**dildade** · 05-23-2008, 02:11

1. Rahman tarafından Övülen :
“Hz. İbrahim’i (a.s.) övmekle[1] Allah (c.c.) bize şu mesajı ulaştırmış oluyor. Günaha giren insanlar ne kadar büyük günah içerisinde olurlarsa olsunlarsizin onlara karşı davranışınız İbrahim’in davranışı gibi olmalıdır. Yumuşak ve de yanık yürekli olmamız gerekiyor.

Yanık yürekli insan nasıl olur? Bu, hadisi şerifde şöyle ifade edilmiş: Bir harb esnasında esirler alınmış, esirlerin arasında ihtiyarı var, genci var, kadını var, çoluğu çocuğu var, hepsi var. Çocuklar kadınlar hepsi birbirine karışmışlar. Peygamber efendimiz ashabıyla beraber o olaya bakıyor. Kadının biri çocuğunu arıyormuş. O çocuğa bakıyor, bu çocuğa bakıyor derken kendi çocuğunu buluyor, bağrına basıyor. Sonra ona göğsünü verip emzirmeye başlıyor. Peygamber efendimiz diyor ki: “Şu, çocuğu bulan ve bağrına basan kadını gördünüz. Bu kadın bu çocuğu ateşe atabilir mi?” Sahabeler: “Atamaz ya Rasulallah” dediler. Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “İşte Allah da mü’min kullarına karşı bu kadından daha merhametlidir.”[2]

Şimdi o kadının yavrusuna olan merhameti vardır. Onu arayıp buluyor, bizim de insanlara karşı merhametimiz böyle olmalıdır en azından. Yani bu insanlar ateşe düşüyormuş da kurtarıyormuşuz gibi olmalıyız.

İbrahim gibi yanık yürekli olmalıyız. Yüreği yanık olmayan insanın başkasına fayda vermesi mümkün değildir. Yani insanlara İslami mesajımızı götürürken İslam’ı ulaştırırken şu gözle bakabilirsek, “Bu adam cehenneme doğru kendini atıyor, bile bile atıyor. Ve ben bu insana mani olmak için geldim. Elinden ve gönlünden tutayım, bu adamın ateşe düşmesini engelleyeyim, diye geldim.” Diyerek gidecek olursanızinsana Allah ta nasip etmişse faydalı olunur.”[3]

Rabbe Teslimiyet ve Adanmışlık (Müslim), Halil/Halilur-Rahmandı (Allah’ın dostu idi.), İnananların Babası:

Halîl: Samimi sevgi manasına gelen hulle’den türemiş olup dost manasınadır. Sa’leb şöyle der: “Dost sevgisi, kalbe girip boş yer bırakmayacak şekilde onu doldurduğu için dosta “halil” denilmiştir. Şair Beşşar şöyle der: “Sen benim kalbimin her tarafını doldurdun. Böyle yaptığı için dosta halil denildi.”[4]

Sevgisi nefes yollarını açan, sevgiliden daha yakın dost. [5]

Ömer Nasuhi Bilmen diyor ki:

Halil: Hüllet kelimesinden bir vasıftır. Hüllet ise pek samimi bir dostluk demektir, kalbi işgal eden bir muhabbet ve sevgiden ibarettir, sevgiliden başkasından kalbin tahliye edilmesidir. Samimi bir muhabbet ve ihlasa, bir zat ile sırdaş, karşılıklı bir muhabbete sahip olmak da bir hullettir, ilahi sırların bir kalbi kuşatması da bir hullettir. İşte İbrahim de Allah’ın muhabbetine nail, muhterem bir peygamber olduğundan kadrini yüceltmek için kendisine Halilullah denilmiştir. Yoksa onun Halilullah olması, Cenab-ı Hakk’ın ona bir ihtiyacından veya onun bütün ilahi sırlara vakıf olmasından dolayı değildir. Binaenaleyh onun bu ünvana, bu şerefe kavuşması onun kulluk mertebesinin üstünde olmasını gerektirmez. Keşşafı Istılahatu’l-funun’da anlatılmış olduğu üzere Peygamber Efendimiz de Halilullah ünvanı verilmiş olduğunu bir hadisi şerif bildirmektedir. ”[6]

Müslüman ismi “Rabbe teslim olan” anlamına gelir. Onun hayat yolu, varlığının yegane sebebi olan yüce Allah’a teslimiyet idi. Varlığını varlığından aldığı alemlerin Rabbine tüm varlığını feda ettiği için ona Rabbi “halilim” yani “dostum” demişti. O bu fedakarlığını iki imtihanla isbatlamıştı. Birincisi ateşe atıldığında, ikincisi kendisinden oğlunu kurban etmesi istendiğinde... O canını da cananını da bağışlamıştı o yola... Her şey kendisinin olan Allah’a, bir emanetçi oluşunu, kul oluşunu canını, malını ve evladını adayarak göstermişti. Allah da onu bize önder ve örnek kılmış, onun teslimiyetini bizim dinimize isim yapmıştı. İslâm, yani teslimiyet...[7]

Kur’ân’da bu sıfatla nitelenen O’ndan başka kimse yoktur. Hz.İbrâhim ilahi isimlerin mazhar yeri demektir. Bu sıfat, O’nu ilahi isimlerin esrarına yüceltmekten bir mecazdır. Yani “Allah O’nu dost edinmişti” beyanındaki asıl anlam, “O’nu sevgisiyle yüceltti” demektir.[8]

“ Allah İbrâhim’i halil edinmişti.”[9]

“Çünkü Rabbi ona: Müslüman ol, demiş, o da: Alemlerin Rabbine boyun eğdim, demişti.”[10]

“Allah uğrunda, hakkını vererek cihad edin. O, sizi seçti; din hususunda üzerinize hiçbir zorluk yüklemedi; babanız İbrâhim'in (inanaların babası) dininde (de böyleydi). Peygamberin size şahit olması, sizin de insanlara şahit olmanız için, O, gerek daha önce (gelmiş kitaplarda), gerekse bunda (Kur’ân'da) size "müslümanlar" adını verdi. Öyle ise namazı kılın; zekâtı verin ve Allah'a sımsıkı sarılın. O, sizin mevlânızdır. Ne güzel mevlâdır, ne güzel yardımcıdır!”[11]

“İbrâhim, ne yahudi, ne de hıristiyan idi; fakat o, Allah'ı bir tanıyan dosdoğru (Hanîf) bir müslüman idi; müşriklerden de değildi.”[12]

Halel kökünden sıfat olan Halil, iki şey arasındaki açıklıktır. Bu kökten sıfat olan “halil”, içli dışlı, sıkıfıkı, insanın bütün gizli şeylerini bilen, sevgisi gönüle işlemiş dost demektir. İsra 73’üncü ayette şayet Hz.Muhammed müşriklerin istedikleri ödünleri vermiş olsaydı, onu halil edinmiş olacakları belirtiliyor. Nisa 125’inci ayette de Allah’ın, İbrâhim’i halil edindiği bidiriliyor.[13]

“Allah İbrâhim'i dost (halil) edinmiştir.”[14]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Kur’an-ı Kerim: Hud, 11/75.

[2] Buhari, Edeb: 18.

[3] Mahmut Toptaş, Şifa Tefsiri, Cantaş Yayınları: 4/74.

[4] Kurtubi, Camiu li Ahkami’l-Kur’an: 5/400; Muhammed Ali es-Sabuni, Safvetu’t-Tefasir: 2/26.

[5] Ebu Bekir Cabir el-Cezairi, En Kolay Tefsir, Mektup Yayınları: 2/260.

[6] Ömer Nasuhi Bilmen, Kur’an-ı Kerim Meali ve Tefsiri, İpek Yayınları: 2/137.

[7] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.87.

[8] Ahmet Baydar, İbrâhimi Okuyuş, Beyan Yayınları: s.26.

[9] Kur’an-ı Kerim: Nisa, 4/125.

[10] Kur’an-ı Kerim: Bakara, 2/131.

[11] Kur’an-ı Kerim: Hac, 22/78.

[12] Kur’an-ı Kerim: Al-i İmran, 3/67.

[13] Süleyman Ateş, Kur'an Ansiklopedisi: c.9/145.

[14] Kur’an-ı Kerim: Nisa, 4/125.

05-23-2008, 02:11	#3
Kullanıcı Adı dildade	Hazreti İbrahim (a.s) 1. Rahman tarafından Övülen : “Hz. İbrahim’i (a.s.) övmekle[1] Allah (c.c.) bize şu mesajı ulaştırmış oluyor. Günaha giren insanlar ne kadar büyük günah içerisinde olurlarsa olsunlarsizin onlara karşı davranışınız İbrahim’in davranışı gibi olmalıdır. Yumuşak ve de yanık yürekli olmamız gerekiyor. Yanık yürekli insan nasıl olur? Bu, hadisi şerifde şöyle ifade edilmiş: Bir harb esnasında esirler alınmış, esirlerin arasında ihtiyarı var, genci var, kadını var, çoluğu çocuğu var, hepsi var. Çocuklar kadınlar hepsi birbirine karışmışlar. Peygamber efendimiz ashabıyla beraber o olaya bakıyor. Kadının biri çocuğunu arıyormuş. O çocuğa bakıyor, bu çocuğa bakıyor derken kendi çocuğunu buluyor, bağrına basıyor. Sonra ona göğsünü verip emzirmeye başlıyor. Peygamber efendimiz diyor ki: “Şu, çocuğu bulan ve bağrına basan kadını gördünüz. Bu kadın bu çocuğu ateşe atabilir mi?” Sahabeler: “Atamaz ya Rasulallah” dediler. Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “İşte Allah da mü’min kullarına karşı bu kadından daha merhametlidir.”[2] Şimdi o kadının yavrusuna olan merhameti vardır. Onu arayıp buluyor, bizim de insanlara karşı merhametimiz böyle olmalıdır en azından. Yani bu insanlar ateşe düşüyormuş da kurtarıyormuşuz gibi olmalıyız. İbrahim gibi yanık yürekli olmalıyız. Yüreği yanık olmayan insanın başkasına fayda vermesi mümkün değildir. Yani insanlara İslami mesajımızı götürürken İslam’ı ulaştırırken şu gözle bakabilirsek, “Bu adam cehenneme doğru kendini atıyor, bile bile atıyor. Ve ben bu insana mani olmak için geldim. Elinden ve gönlünden tutayım, bu adamın ateşe düşmesini engelleyeyim, diye geldim.” Diyerek gidecek olursanızinsana Allah ta nasip etmişse faydalı olunur.”[3] Rabbe Teslimiyet ve Adanmışlık (Müslim), Halil/Halilur-Rahmandı (Allah’ın dostu idi.), İnananların Babası: Halîl: Samimi sevgi manasına gelen hulle’den türemiş olup dost manasınadır. Sa’leb şöyle der: “Dost sevgisi, kalbe girip boş yer bırakmayacak şekilde onu doldurduğu için dosta “halil” denilmiştir. Şair Beşşar şöyle der: “Sen benim kalbimin her tarafını doldurdun. Böyle yaptığı için dosta halil denildi.”[4] Sevgisi nefes yollarını açan, sevgiliden daha yakın dost. [5] Ömer Nasuhi Bilmen diyor ki: Halil: Hüllet kelimesinden bir vasıftır. Hüllet ise pek samimi bir dostluk demektir, kalbi işgal eden bir muhabbet ve sevgiden ibarettir, sevgiliden başkasından kalbin tahliye edilmesidir. Samimi bir muhabbet ve ihlasa, bir zat ile sırdaş, karşılıklı bir muhabbete sahip olmak da bir hullettir, ilahi sırların bir kalbi kuşatması da bir hullettir. İşte İbrahim de Allah’ın muhabbetine nail, muhterem bir peygamber olduğundan kadrini yüceltmek için kendisine Halilullah denilmiştir. Yoksa onun Halilullah olması, Cenab-ı Hakk’ın ona bir ihtiyacından veya onun bütün ilahi sırlara vakıf olmasından dolayı değildir. Binaenaleyh onun bu ünvana, bu şerefe kavuşması onun kulluk mertebesinin üstünde olmasını gerektirmez. Keşşafı Istılahatu’l-funun’da anlatılmış olduğu üzere Peygamber Efendimiz de Halilullah ünvanı verilmiş olduğunu bir hadisi şerif bildirmektedir. ”[6] Müslüman ismi “Rabbe teslim olan” anlamına gelir. Onun hayat yolu, varlığının yegane sebebi olan yüce Allah’a teslimiyet idi. Varlığını varlığından aldığı alemlerin Rabbine tüm varlığını feda ettiği için ona Rabbi “halilim” yani “dostum” demişti. O bu fedakarlığını iki imtihanla isbatlamıştı. Birincisi ateşe atıldığında, ikincisi kendisinden oğlunu kurban etmesi istendiğinde... O canını da cananını da bağışlamıştı o yola... Her şey kendisinin olan Allah’a, bir emanetçi oluşunu, kul oluşunu canını, malını ve evladını adayarak göstermişti. Allah da onu bize önder ve örnek kılmış, onun teslimiyetini bizim dinimize isim yapmıştı. İslâm, yani teslimiyet...[7] Kur’ân’da bu sıfatla nitelenen O’ndan başka kimse yoktur. Hz.İbrâhim ilahi isimlerin mazhar yeri demektir. Bu sıfat, O’nu ilahi isimlerin esrarına yüceltmekten bir mecazdır. Yani “Allah O’nu dost edinmişti” beyanındaki asıl anlam, “O’nu sevgisiyle yüceltti” demektir.[8] “ Allah İbrâhim’i halil edinmişti.”[9] “Çünkü Rabbi ona: Müslüman ol, demiş, o da: Alemlerin Rabbine boyun eğdim, demişti.”[10] “Allah uğrunda, hakkını vererek cihad edin. O, sizi seçti; din hususunda üzerinize hiçbir zorluk yüklemedi; babanız İbrâhim'in (inanaların babası) dininde (de böyleydi). Peygamberin size şahit olması, sizin de insanlara şahit olmanız için, O, gerek daha önce (gelmiş kitaplarda), gerekse bunda (Kur’ân'da) size "müslümanlar" adını verdi. Öyle ise namazı kılın; zekâtı verin ve Allah'a sımsıkı sarılın. O, sizin mevlânızdır. Ne güzel mevlâdır, ne güzel yardımcıdır!”[11] “İbrâhim, ne yahudi, ne de hıristiyan idi; fakat o, Allah'ı bir tanıyan dosdoğru (Hanîf) bir müslüman idi; müşriklerden de değildi.”[12] Halel kökünden sıfat olan Halil, iki şey arasındaki açıklıktır. Bu kökten sıfat olan “halil”, içli dışlı, sıkıfıkı, insanın bütün gizli şeylerini bilen, sevgisi gönüle işlemiş dost demektir. İsra 73’üncü ayette şayet Hz.Muhammed müşriklerin istedikleri ödünleri vermiş olsaydı, onu halil edinmiş olacakları belirtiliyor. Nisa 125’inci ayette de Allah’ın, İbrâhim’i halil edindiği bidiriliyor.[13] “Allah İbrâhim'i dost (halil) edinmiştir.”[14] -------------------------------------------------------------------------------- [1] Kur’an-ı Kerim: Hud, 11/75. [2] Buhari, Edeb: 18. [3] Mahmut Toptaş, Şifa Tefsiri, Cantaş Yayınları: 4/74. [4] Kurtubi, Camiu li Ahkami’l-Kur’an: 5/400; Muhammed Ali es-Sabuni, Safvetu’t-Tefasir: 2/26. [5] Ebu Bekir Cabir el-Cezairi, En Kolay Tefsir, Mektup Yayınları: 2/260. [6] Ömer Nasuhi Bilmen, Kur’an-ı Kerim Meali ve Tefsiri, İpek Yayınları: 2/137. [7] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.87. [8] Ahmet Baydar, İbrâhimi Okuyuş, Beyan Yayınları: s.26. [9] Kur’an-ı Kerim: Nisa, 4/125. [10] Kur’an-ı Kerim: Bakara, 2/131. [11] Kur’an-ı Kerim: Hac, 22/78. [12] Kur’an-ı Kerim: Al-i İmran, 3/67. [13] Süleyman Ateş, Kur'an Ansiklopedisi: c.9/145. [14] Kur’an-ı Kerim: Nisa, 4/125.