[Gölge]

Sen hiç bilmedin ama,
ben hep sevdim seni...
Gülümsediginde,
nazlı ceylanlar inerdi
yüregimin umut pınarlarına...
Kırkikindiler yağardı ansızın
gönlümün vahalarına...

*

Sen hiç bilmedin ama,
bir derdin oldugunu anlardım
gözlerin daldıgında...
Içim titrerdi,
düşman kesilirdim seni incitenlere,
hüzün dalgaları vururdu
gönlümün kıyilarına...


*

Sen hiç bilmedin ama,
seni her düşündüğümde
yıldızlar sevgiyle gülümserdi
ruhumun semalarında...
Keyifle uyanirdi düşlerim
rengarenk şafaklara...

*

Sen hiç bilmedin ama,
gözlerin değdiğinde gözlerime,
yeşerirdi bozkırlarım...
Baharı yaşardım zemherilerde,
sevda kuşları konardı
yüreğimin ucuna...

*

Sen hiç bilmedin ama,
"Ne haber" dediğinde,
denizine kavusan martılar gibi
çıglık çıglıga, kanat çırpard sevinçlerim...
Sihirli bir el değmişcesine
silinirdi bütün hüzünlerim,
günüm aydinlanırdı,
güneşim batmazdı dağlarımda...

*

Sen hiç bilmedin ama,
kabul etmek istemesem de,
kış ortasinda düşen şaşkın cemreler gibi,
zamansiz düşmüştüm sevdana...
Sen çoktan geçmistin o yollari
mümkün degildi geri dönüşün...
Bilirdim vuslatın imkansızlığını,
yollara düşesim gelirdi,
ağlardim kuytularda...


*

Sen hiç bilmedin ama,
yas tuttum ardından
uzaklara gittiginde...
Tutunacak bir daldan mahrum kalan
sarmasiklara döndüm...
Köksüz kaldım,
öksüz kaldım,
sensiz kaldım,
şu koskoca dünyada ....

(Alıntı)