[Müntesip]

O'nun anısına !!! KALDIRIMLAR...

Kaldırımlar, ıstırap çekenlerin annesi,

Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,

Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır.



Bana düşmez can vermek bir kucakta,

Ben bu kaldırımların istediği çocuğum.

Aman, sabah olmasın bu karanlık sokakta,

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.



Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,

İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.

Tak... tak... ayak sesimi aç köpekler işitsin.

Yolumun takı olsun zulmetten taş kemerler.



Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim,

Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları.

Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim,

Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.



Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,

Alsa bu soğuk taşlar alnımdaki ateşi.



Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya

Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.’