ve sonuç; ışık karanlığa son noktayı koydu..
Mutluluk dolu bir yazı yazmak istedim, yüreğim kalemimde ...
Kelimeler tıkandı boğazıma ,nasıl başlamalı ilk kahkaya bilemedim !
Geçmiş canlandı gölge oyunlarıyla zihnimde ..
Nerden çıktılar yine , anlamadım !
Korktum ...
Lambaları yaktım ...
Kayboldu gölgeler ...
Ve ....
" Işık "
Bir ışık bin umut oluyor artık sol yanımda ..
Farkındalığı bu oyundaki galibin hep ben olduğumun , daha da zevkli kılıyor oynamayı ..
Bi tek çocukken oynanır oyunlar öğretildim ,
Bu yüzden ya hep çocuk kalmak istedim ..
Hayatın bana sundukları karşısında kocaman bir insan olmam gerekirken bile hep çocuk kalmak ...
Düşününce şimdi , en çocuk halimle sevdim diye seni çıkmak istemedim birlikte oynadığımız bu sevda oyunundan da galiba !
Ne tuhaf ...
Hem oyun arkadaşımdın sen ,
Hem de oyunu bozan ...
Küçükken oynadığım saklambaçta sobelenmem gibi ,
İp atlarken en önce yanıp da oyundan çıkmam gibi ,
Yakan topta hemen vurulmam gibi acı veriyor düşünmek artık seni !
O zamanlar yaptığım gibi , bulduğum en kuytu yere sığınıp da ağlamak geliyor içimden ...
Ve .....
" Karanlık "
Biraz karanlık daha da kara çalıyor adına dair hatırlanan ne varsa ..
Sahi hatırlanan ne var ki oysa !
Unutmak , yok bilmek , hiç saymak ne de güzel bir hazmış meğerse ...
Ve ......
" Nokta "
Geçen, biten , seyirciye vermek istediği ana fikri veren her hikayeye yaraşır şekilde
Çoktan koydum gidene o son noktayı bende ..
Küçücük bir noktalama işareti böylesine mutlu eder mi insanı ..
Arayıp da epey zamanlarca bulamadığı huzur açıp da kollarını kucaklar mı tüm sevgisiyle ..
Olurmuş evet , yaparmış evet şahidiyim gururla !
Ve ......
" Sonuç "
Şimdi geçmişe ait gölge oyunlarının çok uzağında ,
Karanlığı hiçe sayan umut dolu adımlarda ,
Bir ben var mutluluk dolu bir yazı yazmayı başaran !
Bir de sen , gözleri satırlarımda gezinen ....
|