Sevgili Dostum Ömer

Her yazışım yepyeni bir isyanı körüklüyor her yazışım içimdeki ateşi bir daha yakmaya yetiyor. Farkediyorsan herşeye isyanım var yarına kadere hayata belkide en önemliisi kendime her isyanımda yeni bir düşünce sarıyor beni diyorum kim kim beni bukadar yalnızlığa hapseden kim bana bu kadar kaybettrien bazen ülkemden dahi gitmek sitiyorum .Evet desemde bunları yapamıyorum yapamıyorum çünkü gönlüm zincirlemiş bu vatana nasıl giderimki kayıbımda bu topraklarda eski umutlarım kavuşamadıklarım . hepsi bu vatanda nasıl giderim bırakırda nasıl giderim bu bu bayrağı bırakıpda onun sadece şehirden gidiyorum yani daha doğrusu bu ilçeden gidiyorum. Sanma bu ilçedende benim isteyerek gittğimi gitemk zorundayım yine babam gidiyor bende gidiyorum çünkü yine babamın tayini çıktı gidiyorum kimse ile vedalaşmak istemeden söylenmemiş türkülerimi dünden kalan bir kaç parça anımıda da burada bırakarak gidiyorum Yine kadere yine hayata bri yığın küfür ederek yine söylemediğim onca sözle ile gidiyorum .Yapcak çok şeyim varken gidiyorum . Yalnızım her zamanki gibi girdiğim gibi yalnız ailem le birlikte gidiyorum ne alacak bir şeyim var nede düne ait yaşanmışlarım hepsi ama hepsi bu şehre emnet ederek gidiyorum elveda demiyorum yine Ömer diyemem çünkü geri geleceğim belki hiç bir zaman geri dönmesemde dönemesemde bırakıyorum çünkü eski anıların ağırlığıyla yaşnmıyor. Yaşanmıyor söylenmemiş onca sevda ile yaşanmıyor gözler o insanları ararken işte onun için unutuyorum dünüde siliyorum gönlümden yarınıda sildiğim gibi yaşıyorum işte buna yaşamak denirse elbet denemezde yaşıyoruz işte Tanrı böyle istedi diye neyleyelim. neyleyelimki Ömer . Herşeye ama herşeye bir çare buldum bir tek bir tek şu gidmelere çare bulamadım gönlümün her yarasını dindirdimde bir tek bir tek şu yalnızlığımı şu kayıplarımın yarasını dindiremedim ne yazıkki Ömer.