SEN GELDİN
Kalmamıştı;
Ne dayanacak bir can bedende,
Ne yaşayacak heyecan bende.
Almıştım bütün demirleri hayattan,
Dünden, bugünden, yarınımdan,
Kesilmişti bütün ümitlerim can damarından.
Tükenmişti, yoktu elimde
Tahammül için bir tahammül,
Kan ağlıyordu elimdeki son gül.
Geçmişti gönlüm hayattaki hevesten,
Bitmişti hakkım alacağım nefesten.
Son vefasız da beni;
Karanlıklarda unutup gitmişti,
Son umut güvercinlerim de
Onunla uçup gitmişti,
Yalnızlık hislerime taht kurmuş,
Karamsarlık yüreğimden tutup gitmişti.
Ben yine o şarkıyı söylerken,
Azrail kapıda beklerken,
Yani her şey bitti derken,
Derken;
Sen belirdin karanlıklar içinden.
İçimden bir ses dedi ki;
Tut ellerinden.
Ve sen geldin;
Umutlarıma can verdin,
Duygularıma kan verdin,
Son bulan ömrüme zaman verdin.
Seninle yüreğimde sevda yeşerdi,
Düşlerim muradına erdi,
Aslında biliyordum
İçimde bir ses bekle derdi,
Ben dinlemesem de
O hep seni beklerdi.
Beklediğim sendin,
İşte geldin
Yüreğim ellerinde,
Bu hayat artık senindir,
İster arkanı dön ;
"Ben ecelim" de,
İster bak gözlerime;
Bu yorgun yüreği sevindir…
08.03.2005