Nûr-ı aynım, tut elimden nâra sermâye bırakma
Yetiş artık ciğer kebâb böyle âvâre bırakma
Kaç zamandır rûyâlarda gelişin hep serâp oldu
Cismim cüda kaldıysa da rûhum ağyâra bırakma
Boynu bükük kalmışsam da yüreğim yâre bırakma
Mecrûh kalbim, elin uzat zinhâr bin pâre bırakma
Gül şâhından medet iste, iste ki gönlümün gülü
Kokusundan haberdâr et, ölü, bigâne bırakma
Bencileyin nâçarları bikes biçâre bırakma
Hercümerç her yer dön artık bizi hattâre bırakma
Etrafında halkalanmış mehpâreleri gönder de
İçeride kale bozan bunca füccâre bırakma
Ahde vefâdan yoksunum bak, ihtiyâre bırakma
Başıboşluk başa bela taği odlare bırakma
Uğrun uğrun uğunurken söylenirken gül şâhıyla
Sâlâr-ı Rusül’e rabtet başka sâlâre bırakma
Seyfullah Kılıç