Hangi baharda açtın ömrümün yaprakları
Sızı uğrar kapıma,
dar vakittir.
Hüzünler birikintisi istila etmişse gönlün ücra köşelerini,
Bil ki hicrandır bil ki kanamasını dindiremediğim yaradır.
Kanamışsa bahar mevsiminin geceleri
ve kavuşamıyorsa gündüzlere
bil ki vazgeçemeyişimin ızdırabıdır,
zamanın karışıklığı.
Bahar mevsiminde açıyorsa çicekler
ve ben soluyorsam renklerin cümbüşünde
suskunluk, bütün sırlarımı susturuyor gibi görünsede
renksiz akar gözyaşlarım.
Gözyaşlarım hicranın gölgesinde
hep suskun hep ızdırap kokulu.
Kelimeler asılı kalır dar ağacında.
Beyaz sayfa, saf çığlıkların gürültüsünde.
Gece susuyor ve halen daha gündüze kavuşulmuyorsa
Bil ki sonsuz kahırdır.