Bu ülkede “sevmek” zaaf sayılıyor maalesef...
Sevgiyi dışa vurmak ise “ayıp” addediliyor.
Bu yüzden kimse kimseye kolay kolay “seni seviyorum” demiyor.
Oysa hangi yaşta, hangi eğitim düzeyinde olursak olalım, hepimiz sevgiye muhtacız...
Fark ettirmemeye çalışarak onu istiyor, onu arıyoruz.
Ancak sadece bazılarımız aradığımız şeyin adını koyacak kadar ve bunu seslendirecek kadar cesur.
çoğumuz içimizde saklıyoruz.
Ve ancak sevdiğimiz insan öldükten sonra ağlayarak itiraf ediyoruz:
“Seni seviyorum!”
Artık bizi duyamaz ki!
Yine çok güzel bir yazı bende msn iletimle yorum yapmış olayım. 
"Sevgi kalbe ekilecek en güzel çiçek. Bir de o çiçek açarsa solmayacak, soldurulmayacak bir gerçek. "
Teşeklürler, kardeşim.