[Gönülden]

Sevgi kültürünün evlatlarıyız...yıllarca hoşgörülü bir toplum olarak dünyaya nam salmış diyar diyar sevgi götürmüşüz gittiğimiz yere..
Bizler Mevlananın, Yunusların gelip geçtiği sevgi timsali bir Peygamberin sahibi bir ümmetiz..bize değer veren bir yaratıcıya ve etrafına sevgi ve ışık saçan bir kitab-ı mukaddese sahibiz..
Şimdi sevgiye susamış yürekler olarak ne olduda kendimize bukadar haksızlık eder olduk..
Bir asabilik, bir hoşgörüşsüzlük almış başını gitmiş...biz nezaman bukadar ekoist olabildik...ama biz halen son nefesinde birbirinr su vererek şehit olan sahabeleri anlatıyoruz..
Biz halen Çanakkaleyi,kurtuluş savaşımızdaki birliği, kardeşliğiyle övünüyoruz....yani heniz elimizde övündüğümüz değer olarak bile sevgi çıkıyor karşımıza..
O zaman kendimizi zamanın bozuk, sevgisiz yaşantısında soyutlayıp çevresine sevgiyle yanaşıp mutluluk saçan bir birey olmak için azmetmeliyiz....
Seviyorum demekten değil,,sevgisiz kalmaktan çekinmeliyiz....sevgiyle Rabbe ve Resule daha yakın olmayı...hayattan lezzet almayı denemeliyiz..
Bu güzel paylaşım için minnet olsun...+1