[Müntesip]

1- Devrin imamının ruhunun o kişinin başının üzerine gelip, yerleşmesiyle o kişinin kalbine îmân yazılır:

58/MUCÂDELE-22: Lâ tecidu kavmen yu’minûne billâhi vel yevmil âhıri yuvâddûne men hâddallâhe ve resûlehu ve lev kânû âbâehum ev ebnâehum ev ihvânehum ev aşîretehum, ulâike ketebe fî kulûbihimul îmâne ve eyyedehum bi rûhin minh(minhu), ve yudhıluhum cennâtin tecrî min tahtihel enhâru hâlidîne fîhâ, radıyallâhu anhum ve radû anh(anhu), ulâike hizbullah(hizbullahi), e lâ inne hizballâhi humul muflihûn(muflihûne).
Allah’a ve ahiret gününe (ölmeden evvel Allah’a ulaşma gününe) îmân eden kavmi, Allah’a ve resûlüne karşı gelenlerle sevişir bulamazsın. Velev ki; onlar, babaları veya oğulları veya kardeşleri veya aynı aşiretten olsun. Onların kalplerine îmân yazılır. Ve onlar, Allah’ın katından (orada eğitilmiş olan) bir ruhla (devrin imamının ruhunun başlarının üzerine yerleşmesi ile) desteklenirler ve altlarından ırmaklar akan cennetlere konurlar. Orada ebediyyen kalacaklardır. Allah onlardan razıdır, onlar da Allah’tan razıdırlar. İşte onlar, Allah taraftarıdırlar. Ve muhakkak ki; Allah, taraftarları kurtuluşa (felâha) erenlerdir.

2- Devrin imamının ruhunun o kişinin başının üzerine Allah’ın katından bir olarak ruh gönderilir.
3- Kişinin ruhu vücuttan ayrılır.
Bu kişi mürşidine tâbî olduğu zaman devrin imamının ruhu başının üzerine gelir ve ona Mu’min Suresinin 15. âyet-i kerimesi gereğince o kişinin ruhuna: “Senin yevm’it telâkın, Allah’a mülâki olma günün geldi. Allah’a geri dön.” emrini verir.

40/MU'MİN-15: Refîud derecâti zul arş(arşi), yulkır rûha min emrihî alâ men yeşâu min ıbâdihî li yunzire yevmet telâk(telâkı).
Dereceleri yükselten ve arşın sahibi olan Allah, kullarından (Kendisine ulaştırmayı) dilediği kişinin (Allah'a ulaşmayı dilediği için Allah'ın da Kendisine ulaştırmayı dilediği kişinin) üzerine (başının üzerine) Allah'a ulaşma gününün geldiğini (o kişinin ruhuna) ihtar etmek için, emrinden (Allah'ın emrini tebliğ edecek) bir ruh (devrin imamının ruhunu) ulaştırır.

4- Allah o kişinin bütün günahlarını sevaba çevirir. Furkan Suresi 70. âyet-i kerime:

25/FURKAN-70: İllâ men tâbe ve âmene ve amile amelen sâlihan fe ulâike yubeddilullâhu seyyiâtihim hasenât(hasenâtin), ve kânallâhu gafûren rahîmâ(rahîmen).
Ama (mürşidin önünde) tövbe eden ve (mürşidin önünde tövbe etmek suretiyle kalbine îmân yazıldığı için îmânı artan bir) mü’min olan ve nefsi ıslâh edici ameller işleyen kişinin Allah, günahlarını sevaba çevirir. Ve Allah, günahları se-vaba çeviren ve rahmet gönderendir.

5- Allah'a ulaşmayı dileyip de mürşidine ulaşan ve tâbî olan kişi, böylece kalbine îmân dolduğu için îmânı artan mü’min olmuştur. Bu kişi aynı zamanda da nefs tezkiyesine başlar. “Allah, Allah, Allah, Allah” diye zikir ettiği zaman, Allah’ın katından gelen rahmet ve fazl ve rahmetle salâvât nurları kalbine ulaşır ve kalbindeki Allah’ın yazmış olduğu îmân kelimesine gelen fazıllar yapışmaya başlar. Kalbin nurlar tarafından işgal edilmesi, kapkaranlık olan kalbin bu nurlarla adım adım aydınlanmaya başlaması nefs tezkiyesi adını alır. O kişinin nefsi nefs tezkiyesine başlar.
6- O kişinin fizik vücudu nefsin afetlerine karşı giderek daha büyük bir kuvvetin sahibi olur. Çünkü afetler giderek azalmaktadır.
7- O kişinin iradesi, afetler devamlı azaldığı için, afetlere karşı her gün biraz daha güçlenmektedir.

Allah(c.c) razı olsun kardeşim bu daha açıklayıcı oldu ! Daha önce yazdığın pek açıklayıcı değildi ! Ayrıca belirtmek isterim ki benim yorumumu okuduysanız Mürşid'lik müessesine karşı olmadığımı ve benim yazdıgınız yazıyla başlığı bağdaştıramadıgımı ifade etmeye çalıştıgımı anlarsınız.Ancak kafama takılan kırmızı hale getirdiğim yerlerde yazanlar hangi mealde geçiyor ve Diyanet yayınlarında Mü'min suresi 15. ayet aşagıdaki gibi ;

"O, dereceleri hakkıyla yükseltendir, Arş'ın sahibidir. Buluşma günü hakkında (insanları) uyarmak için, irâdesiyle ilgili vahyi kullarından dilediğine, kendi indirir."