UTAN...
UTAN
Artık bülbül ötmez bu gülistanda,
Gülün başı yere düştüyse utan!
Yaraya tuz ektin,ateş döktün sineye,
Değil sana gaziler şehitler küstüyse utan!
Adalet vadettin zulüm getirdin,
Asırlardır dik duran başımızı yere eğdirdin,
Sen ki mabedime namahrem eli değdirdin,
Nemrutlar şerefimize ayak bastıysa utan!
Bir gece başını yastığa vurmadan düşün!
Nedir leşlerle bitmeyen alışverişin,
Bil ki şerre alamet yelkenleri suya verişin,
Kurtuluş gemisi karada battıysa utan!
Nasıl veba ki; damarındaki asil kana bulaştı,
Gaflet küflü uykular gelip kalbine ulaştı,
İhanet dibi görünmez kuyu, boyunu da aştı,
Haksızlık karşısında kalbin sustuysa utan!
Çıkardığın emanet Yusuf'un sırtındaki gömlekti,
Söküp attığın, hakikatle arandaki örülü ilmekti,
O gömlek ki zulme karşı başın dik yürümekti,
Yürürken ayakların yoldan çıktıysa utan!..
MELEK ZEYNEP BULUT
|