Bir Günün Sonunda
Bir Günün Sonunda
Yorgun gözümün halklarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... Sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalân;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Tekrarını ömrün eder ilan.
Kuşlar mıdır onlar ki her akşam
Alemlerimizden sefer eyler?
Akşam, yine akşam, yine akşam
Bir sırma kemerdir suya baksam;
Üstümde sema: Kavs-i mutalsam!
Akşam, yine akşam, yine akşam
Göllerde bu dem bir kamış olsam!
fecr olmak = tan yeri ağarmak
nümayan olmak = ortaya çıkmak
nalân = inleyen
kavs-i mutalsam = tılsımlı yay
Ahmet Haşim
|