Yüksek uçan gönül, yorulur birgün...
Azrail , başına geldiği zaman,
Kırılır ayakla ,kol yavaş yavaş.
Mevlam nasib etsin ,din ile iman,
Akar gözlerinden, sel yavaş yavaş.
Yüksek uçan gönül,yorulur birgün,
ölçü terazisi ,kurulur birgün..
Herkesin yaptığı, sorulur birgün,
döner mi , ya Rabbi, dil yavaş yavaş .
Hep nefsine uydun,tevbe etmedin,
her bulduğunu yedin ,şükür etmedin.
Nihayet , bu kara toprağa geldin.
çekilir dünyadan el, yavaş yavaş .
Kabrin üzerine dikerler taşı,
bir avuç toprağa koyarsın başı,
Baba oğlunu görmez,kardeş kardeşi,
gider , geri dönmez yol, yavaş yavaş.
Kafurlu ılık suyu koyarlar,
o nazlı bedeni, tekmil soyarlar ,
Öldüğünü konu komşu duyarlar,
gelir geri ahbaplar, yavaş yavaş ....
|