[yazgülü]

Akşamdı…
Acımı azdırırcasına akşamdı…
Kurşun yarası gibi göğsüme bıraktığın ayrılığı
Ve içimi tutuşturan bakışını…
Ağlayamadım…
Güvercinler bile yoktu yeni camiinin önünde…
Akşamdı ve adressiz kaldım…
Ah! Keşke erken olsaydı biraz daha…
Şurada bir simitçi bağırırdı hiç olmazsa yanık sesiyle…
Avunurdum…
Herkesin gittiği yerde…
Ve herkes giderken akşam diye…
Ey beni bırakıp giden;
Ne bıraktığını bile bilmeden…
Şimdi bütün bu yokluğun…
İnadına kavuşmak olacak…
Senin sadece adın ayrılık…
Her yerde sen varsın artık…