[_Yeniden_]

Bülbül güle aşıktır...Sürekli çevrsinde uçuşur...Ancak gül ona hiç yüz vermez...Bülbül gülün etrafında uçuşurken gülün dikeni batar kendisine...Ve bülbülden akan kan güle rengini verir...Gülün kırmızılığı burdan gelir...
Bülbül son olarak güle:

_ Ben sana değil, sende ki derinliğe, manaya aşığım der...Peygamber Efendimiz miraca yükselirken heyecandan terlemiş ve onun terleri damla damla yeryüzüne düşerek seni bulmuş, sana koku vermiştir der...
İşte ben sana değil, bu derinliğe aşığım der...

İşte edebiyatımızı süsleyen gül-bülbül mazmununun tam olarak böyle olduğunu okumuştum

O yüzden gül bana hep Peygamber Efendimiz (s.a.v) 'i hatırlatır...