[NuR-eFSaN]

bu hikaye, ancak kendi içindeki yusufun kapasitesini kuyular kazarak karanlıklara esir etmeyenlerin beraatine vesile olacaktır; umudu, duayı kurtuluşa vesile bilmeyenlere kâr etmez!

koyulaşmasın karanlık ve sözüm dokunmasın siteme;
kârda değilim , dokunma yarama,
kâra geçemeyeceğim her şeyi ona zindan ettiğim sürece.
zararımı toplayıp çıkaracağım belki, hesaplar yapacağım yokluk aleminde, yoklarla ;ama kazanan olamayacağım, yok-luklara gönül verdikçe,
hazineye ermedikçe yapılan hesaplar yokluğa çıkacak, ellerim sevdasız, sermayesiz kalacak!
…ve o zaman, ebed bir kuyu olacak!

Sare nokta!


b.....artık inşirah isteriz;
uzaklardan o'nu hatırlatan kokunun büründüğü gömleğin gelmesini bekleriz; yensiz olan gelmezden evvel...

/yine aşk’ın sırrı düştü gönlüme/

bir yürek, yusuf’u kendi bildi,

bir yüreği kendine yakın bildi, onu kendine benzetti
onun sızını kendi(n) de hissetti; karanlığını gecesi, huzurunu göz aydınlığı bildi. bir yerler vardı esaretin bittiği, bir yerler…hürriyete ereni, kenan’da özleyen, mısır’da seven vardı; asırlar sonrasında onu içindeki nil’le besleyenler olacaktı.
…….
yusuf…içimdeki sahile dalgalarla gelen inci. elimden kaçacak bir kuş gibi gözümü ayırmam senden. semada yankılanan her selâdan sonra korkuyla sol tarafımı yoklarım ve “…sen yusuf musun?”* diye sual eylerim. mahsun ve sessizce bakar bana;
“yusuf isen sus; sabret! fecra az kaldı. yakub niyaz eder vuslatınız için…
yusuf değilsen de, sen zaten yoksun! bu ses sana ait değil….”
……


/ve…
yürekler, ancak kendilerini yusuf bilince kuyusundan çıkmayı diledi;
hükümdar oldu bedene, mısır’a…/
Sare nokta!
*yusuf s.90