Dostun bilinmeyen yüzü....
Dost/ acının kamburuymuş
vefasız yüreklerde.
Savurup toz misali yerden yere
viran etmekmiş bir bilinmez denkleme….
Dost/ suya yazı yazmakmış
hırçın dalgaların koynunda.
Ansızın kaybedip dengeyi
düşüvermekmiş sonsuz yokoluşlara…
Dost/ yürek yangınıymış
buz tutan dikenli kollarda.
Kökten kesip ona sarılan dalları
kırıvermekmiş acımazsızca kolu kanadı…
Dost/ ucuza alınıp satılan
vefasızlıkmış yalan pazarlarında.
Kullanıp önce yürek saf’lığını
sonra yerlere atıp basıvermekmiş üstüne,
sanki hiç sahip olmamışcasına...
|