İn“San”
[color=purple][Anlıyor ki, bunun adı hayat… Ve yutkunuyor hazmetmek için…
Nerde o büyük eksiklik, düşünmekten kaçarken hayat şehrinin köprüaltında kulaklarını kapatıyor insan… O büyük eksikliğinin, yüreğindeki sevgiyi yaratan Allah olduğunu kabullenmek istemiyor. Sağına bakıyor hüzünlü sîmâlar, soluna bakıyor ağlayan yarınlar… Yüreği kanatlanıp onu Yaratan’a gitmek için zorlasa da o aklından yere çivilenmeyi tercih ediyor… Aklı ile acı çekiyor, nefsi ile savaşıyor, yüreği ile huzuru arıyor.
/color]
İnsan olmanın gereğini mükenmel bir rehberle bizlere anlatıp yol gösteren yaratıcıya her daim sığınıp onun büyüklüğünü düşünerek, yanımızda olduğunu bilmek en güzelidir...ancak nedendir hep acı çekip yaradanda uzaklaşmak çare olarak görünür...yaradana her koşulda ram olmak gerek...verdiği derdinde ondan geldiği bilinci acı versede sabrında en büyük tetikleyicisidir...
Paylaşım için teşekkürler canım....+1
|