[Fasl-ı Gül]

NE GEMİLER YAKTIK

Bugün cuma
Sabahın daha ilk vakitleri
Hiç açmam ama radyo dinliyorum
Kesik kesik gidip gelen bir ses
Birisi şarkı söylüyor
Biz ne gemiler yaktık
Doğruya biz de ne gemiler yaktık
Önce yüreğimizi bindirip
Acılar denizine açıldık
Ne fırtınalar görüp ne dalgalarla yol aldık
Belki son gayretle durduğumuz limanda
Belki son kavuşmadayız
Biz dönüşü hayale bırakıp
Kimbilir kaçıncı kere yalnızlığa daldık
Ah dostum bilsen biz ne gemiler yaktık

Belki en zoru bu oldu
En çok dostun ateşine yandık
Onca düşmana göğüs gerip
Onca pusularda kaldık
Nice hain kurşundan kaçıp
En zoru dostun ateşiyle yandık
Bilsen biz ne gemiler yaktık

Ufuklarda esir bıraktık bu gözleri
Tabutluklarda büyüdü sevdamız
Nice gün saydık,günesi görmeden
Belki eğildi belimiz,ama dik durdu başımız
Hiç yanmdadık yinede
Ama bilsen ne gemiler yaktık

Dönmek için gitmedik hiç bir yere
Döneceğizde demedik
El sallamadık bekleyenlere
Bekleyipte umutlanmasınlar diye
Sende dost kızma artık, sorma niye
Çünkü biz dönmek için gitmedik hiç bir yere

Bıraktık küçük denizleri
Biz uçsuz bucaksız ummanlara daldık
Gittikçe büyüdü sevdamız
Uzaklaştıkça azalmadık
Biz korkularla büyüyüp
Sevdamızı korkulara satmadık
Bıraktık küçük denizleri ummanlara yol aldık
Bilsen biz ne gemiler yaktık

Belki son limandayız şimdi
Dünya gemisinde bıraktık bize ait ne varsa
Benlik,kibir adına ne varsa
Elimde şimdi fitili bak yakıyorum
Bırak yansın
Yansın son gemide
Elimde bir avuç kül kalsın
Ne ki zaten dünya
Bırak son kalanlarda savrulsun avuçlarımda
Biz bugüne kadar çok yandık
Belki son belki değil
Ama biz bugüne kadar çok gemiler yaktık

Bugün cuma
Sabah çoktan geçmiş
Radyo kapandı galiba
Son şarkıda bitmiş...