Önceki gün yine, “özgürlükler ülkesini” düşündüm;
Bir de “esaretin mabedini”.
Bir de vicdanıma sordum,
Bir garip ağırlık çöktü omzuma.
İki kelime:
“Özgürlük”,
“Bağnazlık”.
İşte o “bağnazlık” kulaklarını “sağır”, gözlerini ve vicdanlarını “kör” etmiş!
Dine karşılar!
Çünkü din onlara göre bir “dogma”!
Tesettüre karşılar!
Tesettür onlara göre bir “simge”.
Hadi dine-tesettüre düşmansınız, anladık;
Peki, özgürlüklere neden karşısınız?
Kısıtlanan özgürlükler bu ülkede bir sorun değil mi?
Bu sorunu kanayan bir yara olarak görmüyor musunuz?
Bu yaranın bir şekilde tedavi edilmesi, bu sıkıntının bir şekilde giderilmesi gerekmez mi?
Siz inanıyor musunuz, bu “kılıfın” bu derde derman olacağına?
Çözmek, demokrasi ve hukuk içerisinde halledilmesi mümkünken, laikliği istismar ederek yaranın üzerine kezzap dökmek midir?
CHP dilekçesiyle, ezici çoğunluğun “Tutsaklık-esaret son bulsun, ülkemiz özgürlükler ülkesi olsun.” kararını apar topar iptal etmişler;
Sonra da “kılıf” bulmanın derdine düşmüşlerdi.
“Özgürlük katline” ferman bulma çabaları…
***
“Kılıf” bulmuşlar;
Heyula dolu evhamlara, vehimlere, korkulara, niyet okumalara dayalı bir kılıf!
Bugün,
Bu tablo karşısında,
Özgürlüğü düşündüm yine.
Karamsarlık çöktü içime.
Tuhaf bir ağırlık yüklendi omzuma.
Bazen karabasan basar ya,
Kâbus başlar arkasından…
Öyle bir şey.
Yine de ümitliyim.
Bir gün mutlaka,
“Özgürlük ve demokrasi karşıtı eylemlerin odağına” neşter atılacak
Anladık ki bunların “mutasyonla” çağdaş değerlerden nasiplenmesi imkânsız.
TURGAY YENER
|