[noyan-ist]

SENİN

Nöbet sende diye aldanma sakın,
Zannetme bakidir devranın senin!
Bir gün bizim köye yolun düşerse,
Boynuna asılır fermanın senin!

Kanlı bir sofraya geçtin oturdun,
Haksızı korudun, haklıyı vurdun,
Çınar ağacına yosun tutturdun
Dikenlerle dolu vatanın senin!..

Milletin başına vurdun tokmakla,
Binbir çorap ördün altı parmakla,
Tanrı sensin diye taşa tapmakla,
Karardı namusun, vicdanın senin!..

Baba ocağına arka çevirdin,
Bin dört yüz senelik taşı devirdin,
Ayakdakileri başa geçirdin,
Bu mudur terazin, evzanın senin?

(N-F-K/1947)