İbrahim Tenekeci Şiirleri
Üzülmedim Diyemem
I
Ey aşk, yaptığını beğendin mi:
Yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen
Ters yakılan sigara, hemencecik söndürülen-
Yoksulluk ile vakit geçer mi…
Uyanmış kalmışım, nasıl bir şey bu
Toprağa baktım, yerinde yoktu;
Şiirden aşağıya attım kendimi
Düşerken düşündüm, ölmesem mi.
Anlatıyorum, hiç konuşmadan,
Buğdayın içini dökmesi gibi
II
Bugün dalgınım, dün de dalgındım
Aç bile değildim aynaya bakmasaydım
Dünden kalmış yemekleri yerken ki gönülsüzlük
Gibi burdayım…
Burayı sevmiyorum, bahsetmişimdir.
Unufak olmak iyidir olmamaktan
Hiç böyle demedim, yarabbim bilir
Bu bozuk güzellik, kalbimi yoran…
Bir sandalye çektim zor günlerin altına
Ah ama,
Kimse yüz vermiyor bana, sandalye bile
Beni çağırıyor, yarım kalan ne varsa
Bana düşüyor, her yağmur tanesini
Suya götürmek, o serin ırmaklara
Öyle ya
Bir almanı herkes tanır, miğferi varsa
Moskofu da tanırlar, yatıp uyumamışsa
Bunları şunun için anıyorum burada
Kim tanır beni, şaşkınlığım olmasa
Bağırıp duruyorum denizin ortasında,
Su buradan ne kadar uzakta…
|