|
Bir tanede ben söyliyeyim.
Arif zatın biri talebelerine;
– “Evimin bahçesindeki havuza bu akşam sabah namazına kadar her talebe bir kova süt döksün! Ben sabah kalktığımda bu havuzu süt ile dolu bir vaziyette görmek istiyorum”.
Der. Akşam talebelerden biri;
– “Havuza bir kova su dökerim. Nasılsa herkes süt dökecektir. Benim bir kova su da arada kaynar gider”.
Diye düşünür. Akşam kimse görmeden havuza bir kova su döker. Sabah arif zat talebelerini havuzun başında toplar. Bir de ne görsünler havuzda bir damla süt yok. Havuz ağzına kadar su ile dolu. Talebeler birbirinin yüzüne bakar dururlar. Görünen manzara o ki; herkes bir havuz sütün içinde ‘benim bir kova su belli olmaz’ mantığıyla davranmış, neticede de vahim manzara meydana çıkmıştır…
|