BİR KAŞIK İRFAN
Haberi yok çoğunun bu yaşanan dünyadan,
Dalgınlıkta eriyor sabahlar ve akşamlar.
Seyrediyor varlığı sisli-paslı bir camdan,
Dolapla dönen yolda, yolunu kesmiş yollar...
Birşey gördüm sanıyor, gördüğü sis ve duman,
Zannınca yol alıyor, mesafeler ayarsız;
Bir ömür boyu alıp satıyor hiç durmadan;
Ama kantarlar vefasız, kıstaslar vefasız...
Gerçeklere kapalı rüyalarla avunur,
Büyüklüğü sadece ikindi gölgesinde;
Alternatif yokluk, yoklukta çalım ve gurur,
Derenin dibindeyken, dağların zirvesinde...
Âlemi hor görme, bencillik, kibir ve caka,
Küçüklüğe emare ne varsa hepsi onda.
Ne halka yararlı bir iş var ne Hakk’a;
Ruhunda aşağılık… görünme sevdasında.
Çehresine bakarsan kömür elenmiş gibi,
Manasız bakışlarında mecnunca gülüşler;
Bir kaşık çalsan irfanına görünür dibi,
Sırf bir aldatmaca o aydınca görünüşler.