[Gökmen]

ÜŞÜYORUM HÜZÜN ÇÖKTÜ YÜREĞİME




Çocukluğumda dokunulmazdı sanki ağlamak, büyümek ne kötü şey , ağlamak bile yasak…

Kimse görmesin diye sessizce hıçkırıklarınla yastığında boğulmak.
Biriktiriyorum heybeme hüzün işlemeli mendiller, yanağımda süzülüp yüreğime damlıyor bu tuzlu sular.

Üşüyorum hüzün çöktü yüreğime.
Sol yanıma kar yağdı yine
Dudaklarımda Sesizlik hüküm sürüyorken
Yüreğim ağlıyor üşüyorum yine..Göz yaşlarımı, mecalim yok silmeye.


Hüzün işmeli mendiller saklıyorum heybemde.
Sende istermisin dostum gözyaşlarını silmeyi...