Konuş ya AİŞE..
Peygamberımız eslerıne karsı ozel bır ılgı gosterırdı.Onlara ozel kelımelerle hıtap ederdı.
onları sevdıgıne daır sevgı sozcuklerı kullanmaktan kacınmazdı.
Aişe ye ozel bır sevgı sozcugu vardı.
''GOZBEBEGIM''
Gozbebegıydı eslerı onun.
onları oyle severdı.
onları oyle korurdu.
oyle sakınırdı.
tum kem gozlerden saklardı.
gozbebeklerını hıc kırmadı.
hıc ıncıtmedı.
hıc uzmedı.
hıc aglatmadı.
hıc azarlamadı.
gozbebegı Aişe ye derdı bazen :
''Ya aişe konus gonlumuz acılsın.''
Aişe sı konusurdu.
esının konusmasını ısteyen bır estı.eşinin konuşmasından gonlu ferahlayan bır eş.
Peygamberlıgın agır yukuyle sıkıldıgı zamanlarda Aişe'sının elını tutardı.
''Ferahlat ya Aişe'' derdı.
Aişe'sının elıyle ferahlardı......
|