[BLaCkRoSe]

Boş gözlerle bakıyorum umut denen kör kuyuya;
İçimde zerresi bile bulunmayan o ümidin
Beni asla yakalayamayacağı bir uykuya
Siyah düşlere dalıyorum huzursuz ama derin
Soğuk sularına salıyorum kendimi kederin
Meydan okurcasına içimdeki yersiz korkuya
Hayallerimi düşlerimi bir bir çekip sorguya
Bilmeden tutuşturduğum o ateşte yanıyorum
Ateşin ruhumdaki buzları çözer sanıyorum
Ne kadar süreceğini bu acının hiç bilmeden
Daha o gülüşünü bile hayalimden silmeden
Gerçeğin insafsız eliyle birden uyanıyorum…
Bırakıyorum düşlerimi beyaz kefenler giysin
Ey umut! Şu yalan dünyada ne zor bulunur şeysin…

Alıntıdır..