c- Ebû Leheb’in, Peygamberimizin Tebliğ faaliyetlerini engelleme çalışmaları:
Peygamberimiz, bir gün, Ukaz Panayırı’nda, üzerine kırmızı bir cübbe giyinmiş, “-Ey insanlar! Lâ İlâhe illALLAH, deyin de kurtulun!” Diye sesleniyor, peşine de, bir adam takılıp, “Ey halk! Bu, kardeşimin oğludur. Ondan sakınınız” diye bağırıyordu. “-Bunlar kim?” Diye sordular.
“O, Muhammed b. Abdullah (a.s.)’dır. Şu arkasından giden de O’nun amcası Ebû Leheb b. Abdulmuttalib’dir” dediler.
d- Ebû Leheb’in, Peygamber Efendimize karşı düşmanlığının kaynağı:
Ebû Leheb, geçmişteki bir hadisenin tesirinden kendisini kurtaramayarak Peygamberimize şahsen de kin duymakta idi. Bir gün, Ebû Leheb, kardeşi Ebû Talib’le dövüşmüş, onu altına almış, göğsüne oturmuş, yüzüne gözüne vurmaya başlamıştı. Peygamberimiz, amcası Ebû Talib’i bu halde görünce, Ebû Leheb’i onun üzerinden yere itmiş, Ebû Talib de, göğsüne oturup ondan öcünü almıştı.
Ebû Leheb, bunun üzerine Peygamber Efendimize (s.a.v.): “O, senin amcandır, ben de amcanım! Bunu niçin yaptın? VALLAHi, kalbim hiçbir zaman sana sevgi taşımayacaktır” dedi. Ve ölünceye kadar da bu sözünü yerine getirdi ( 2).
e- Hz. Fâtıma (r.anhâ) annemiz, babasının yardımına koşuyor:
Peygamberimiz, bir gün Kabe’nin yanında namaz kılmaya durmuştu. Kureyş müşriklerinden bir topluluk orada oturuyorlardı. Ebû Cehil:
“-Hanginiz gidip filancalarda, bu gün boğazlanan devenin işkembesini kanlı kanlı getirir de, secdede iken onun üzerine koyar?” Dedi. İçlerinden Ukbe b. Ebî Muayt hemen gidip onu getirdi ve Peygamberimiz secdede iken, iki küreğinin arasına koydu. Bu durumu görenler hemen Hz. Fâtıma’ya haber verdiler. Hz. Fâtıma (r.anhâ) annemiz koşarak geldi. Onu, Peygamberimizin üzerinden kaldırıp attı. Orada bulunanları kınadı ve de onlara kızdı.
Kaynaklar:
1. Hicr Sûresi 15/94-99.
2. İslâm Tarihi, M. Asım KÖKSAL, Mekke Devri, s. 223.
Ayhan ÖZKAN
|