Bu ülkede kordinatları üç aşağı beş yukarı bilinen bir yerde koca helikopter düşüyor. Düşmesi de yetmiyor. İçindeki bir muhabir cep telefonuyla devletin ilk yardım birimine ulaşıp 20 dakikaya yakın bir süre aralıksız görüşüyor. Buna rağmen aradan geçen 24 saate biz hala bu helikopteri bulamıyoruz.
Şunu diyebilirsiniz; bölge dağlık, sis var, kar var.. Olacak tabi. Düz araziye düşse, vatandaş da bulup kurtarır. Bu ülke, dünyanın parasını harcayıp uçaklar, gece görüşlü helikopterler, teknolojik malzemeler alıyor. Her yıl sayısız tatbikat yapılıyor. Bunların isteği; sissiz, engebesiz, karsız bir arazide, kordinatları az çok bilinen bir helikopteri bulmaksa, vay bizim halimize! Hiç almayın o zaman o cihazları Hiç tatbikat filan da yapmayın. Vatandaşın parasını en azından savurmamış olursunuz.
Şartların zor oluşu, süreyi uzatabilir. Bunu anlarım. Ama 24 saatlik bir süreyi de kusura bakmayın ama ben kabullenmem. Bırakın düşmeyi, yarın yeni bir helikopter dağın eteğine zorunlu iniş yapsa, demek ki bulup kurtaramayacağız. Hepsi ölecek.
Sorun sadece kurtarma meselesi de değil. Varsayalım ki orada bir terörist unsur olsun. Adamlar oraya kamp kurup, hiç gizlenme ihtiyacı da hissetmeden, sıradan bir cep telefonuyla da devletin güvenik birimlerini arasa, dakikalarca konuşsa, demek onları da bulamayacağız.
Bu yaşananları kabullenemiyorum. Ülkemin bu konudaki aczi, yüreğimizdeki acıyı daha da dağlıyor. Yaşadığını kesin olarak bildiğimiz muhabiri bile, belki de dondurarak kaybettik. Yazık, hemde çok yazık!
|