Gözümün bebeğinde, yüreğimin en saklı yerindesin sen.
Kimselere göstermiyorum seni, hatta bazen kendimden bile
gizliyorum.
Varsın aklım sensiz bilsin yüreğimi...
Yokluğun içimi acıtıyor.
Buna rağmen kal istiyorum, içimde bir yerlerde
Sanki seni çıkarıp atarsam,
tamamen kaybolacakmış gibi geliyor
Sana dair ne varsa.
Sana ait olan izler silinip yok olacakmış gibi, senli
Kelimeler yazamayacakmış gibi kalemim
bir daha..
Her tutunmaya kalktığımda sana, ipsiz kuyulara çekiliyor
ruhum.
Çıkmaya çabalarken gücüm tükeniyor gitgide.
Bir gün temelli bitecek, fark ediyorum..
Tüm şarkılarım,
tutsak olup sensizliğe, çığlığa dönüşüyorlar içimde.
Yüreğimle bağırıyorum, sen duymuyorsun, sen
bilmiyorsun..
Bir zamanlar gecelerimi aydınlatan gözlerin, şimdi
karanlığa
Çağırıyorlar beni Kapatıp gözlerimi, düşlerimde
buluyorum seni. Açtığımda yine gidiyorsun.
Ve ben yine karanlıklara uyanıyorum.
Üşüyorum...
Beni üşüten ne ayazları kışın, ne de yalnızlığım.
Yokluğun üşütüyor beni, bir yandan yakarken
yüreğimi.. Göremezsem gözlerini, hiç aydınlanmayacak
günlerim..
Tutamazsam ellerini, hiç ısınmayacak
Yüreğim...