Bir sarsıntı tutar, ardından iliğe vuran bir soğukluk yayılır.
Ansızın gündüz geceye döner, karanlık basar.
Gökle yer arasında ne varsa rengini yitirir.
Hayra alamet olmayan bir sessizliğe gömülür mekan.
Hemen ardından teslimiyet bütün kasvetiyle çöker ve çaresizliğin genzi yakan kokusu alır her yanı.
İşte o anda umut boğazda düğümlenir...
Evet...
An gelip çattığında, göğün gürlemesini yüreğinde hisseder kişi.
Ve dehşetle farkeder, hep dağların ardına düşen yıldırımın bu kez oraya düşmediğini.
Yaman bir vurgundur bu.
Öyle ki, bütün tecrübeler dile gelse anlatmaya güçleri yetmez...