Hadis-i şerifte belirtildiği gibi yüce Allah cemiyette herkesi insanlık ve aile yuvasının bir işinden sorumlu tutmuştur.
İdareciler, yönettikleri halktan sorumludur.
Koca, ailesinin himaye ve terbiyesinden sorumludur.
Kadın, kocasının şeref ve nesebini korumaktan sorumludur.
Kısaca herkes insanlık ve aile yuvasının üstlendiği hizmetinden sorumludur."
Edep üzere kurulan yuvada iki türlü hayat vardır:
Birisi manevî hayattır. Bu, kalbin uyanması ve Allah'a yönelmesidir. Bunun meyvesi ahirette cennet nimetleridir. Çünkü insan evlilik ile yuvada bir huzur bulur ve tat alır. Bu tadın hiç bitmemesini ister. Bu ise dünyada mümkün değildir. Ebedi tadın yeri ahirette cennettir.
Kendisi seven ve ailesini düşünen kimse, dünya tadıyla yetinmeyip cennete yönelir. Oraya girişin sebebi iman, ibadet ve güzel ahlaktır. Bu durumda kul, kendisini cennet nimetlerine götürecek imana yapışır, ibadetlere yönelir, güzel ahlaka sarılır. Yuva bunun sebebi olur. Yuvadaki bu hikmet üzerinde çok ciddi düşünmelidir.
Evliliğin insana faydası sadece bu olsaydı, yine içine girmeye yeter ve zahmetini çekmeye değerdi.
Yuva ile bulunan diğer hayat, yeni nesil kazanmaktır. Nesil insanın bir şekilde kendi varlığını devam ettirmesidir. Nesil, malı değil manevi değerleri korumak, taşımak ve yaymak için lazımdır.
İslam ümmetinin çoğalması ve kuvvetlenmesi için evlenip yuva kurmak ayrı bir fazilettir. Bunun bir de ahiretteki netice ve müjdeleri vardır. Bu konuda Peygamber (s.a.v) Efendimiz şöyle buyurmuştur
“Evleniniz, çoğalınız; çünkü ben ahirette sizin çokluğunuzla diğer ümmetlere övüneceğim”
“Rabbimiz! Bize eşlerimiz ve çocuklarımızdan gözümüzü aydın edecek nesiller ver ve bizleri takva yolunda gidenlerin rehberi yap” (Furkan 25/74) ayetinde yuvanın hedefleri gösterilmektedir. Bunlar, takva, terbiye, güzel nesil ve yeryüzünde hakkın şahitleri olmaktır.
Günümüzde insanlık cemiyeti böyle yuvaların özlemini çekmektedir.
Asıl Amaç
Evlilikle kurulan yuvanın asıl amacı, ilahi emre uyarak vazife görmektir. En önemli vazife, yuvadaki edep ve hukukları koruyarak Allah rızasına ulaşmaktır.
Bu temel vazifelerin başında erkek ile kadının haramdan korunması, birbiri ile kalp huzurunu yakalaması, bu huzurla güzel kulluğa koşması ve cemiyete iyi bir nesil yetiştirmesi gelir. Evlenmenin amacı, sadece erkek ve kadının cinsel duygularını tatmin etmekten ibaret değildir. Şehvet duygusu neslin devamı için bir araçtır.
Yuva, kâinata yayılan ilahî sevgiyi tatmaktır. Sevgi yüce Allah'ın erkekle kadın arasına koyduğu bir rahmettir. Bütün yuvaları ayakta tutan, anne ile babayı kaynaştıran, onlara yuvanın yükünü taşıtan bu rahmet ve sevgidir.
Hadiste bu rahmet bir temsille şöyle anlatılır:
"Yüce Allah rahmetini yüz parçaya böldü. Bir parçasını dünyadaki varlıklar arasında paylaştırdı.
Bunun tecellisini her varlıkta görebilirsiniz. Hayvanlarda bile. Hani, bir hayvan yavrusunu emzirirken incinmesin diye ayağını kaldırır ve rahatça emmesini sağlar ya; işte bu o rahmetin eseridir.
Bütün vahşi hayvanlar o rahmet ile yavrularına şefkat gösterir, onları korur, besler ve büyütür.
Yüce Allah kıyamet günü bu bir rahmeti doksan dokuz rahmeti ile birleştirip halka öyle rahmet eder." (Müslim)
Mutlu olmak bütün insanların tek arzusudur. Mutluluk fıtrata, cinse, nefse ve zevke göre değişse de hedef birdir; o da sevinmek ve huzurlu olmaktır.
İnsan için huzur gönülle bulunacak ve tadılacak bir şeydir. Huzur sebepleri her gönle göre değişir. Bir gönle acı veren şeyler, diğerine tat verebilir. Bir gönlün kaçtığı ve korktuğu şeylerle diğeri ünsiyet ve muhabbet edebilir. Bir gönlün sıhhat ve zenginlik içinde bulduğu huzuru, diğeri hastalık ve fakirlik halinde yakalayabilir. Huzura giden yollar, halkın fıtratları adedince farklıdır.
Konumuz, yüce Allah'ın dostluğu için yaratılan insanın huzuru ve mutluluğudur. Dinimizde mutluluk insan için bir hayal değildir. O hayat olarak hazırlanıp önümüze konmuştur: Ona giden yol açılmış, ulaşma şekli öğretilmiş, örnekleri gösterilmiştir.