|
—Hiç fark etmedin mi?
—Neyi?
—Kaputumu.
—Çok kalın bir şeye benziyor
—Evet. Bir erden para karşılığı satın aldım.
—İyi üşümezsin artık.
—Bak çavuşum bu kaputu sana vermek istiyorum. Aslında Senin için aldım.
—Olmaz öyle şey!
—Çavuşum!
—Dedim ya olmaz öyle şey!
—Peki, ben ölürsem, şehit olursam ya da dağ başında donarsam, bu kaputu sen giyeceksin tamam mı? Üzerimden alacak ve giyeceksin.
—Haydi, git işine Ziver.
—Çavuşum…
—Haydi, kimin ölüp ölmeyeceği belli olmaz.
—Diyelim ki ben öldüm. Bana söz ver. Bu kaputu giyecek birçok er var. Söz ver bana çavuşum. Haydi söz.
—Peki söz.
—Hah şöyle.
—Sen delisin Ziver.
—Elbette, yiğidim çünkü. Bizim orada atın iyisine doru, yiğidin iyisine de deli, derler.
Sarıkamış beyaz hüzün/İsmail Bilgin
|