[NuR-eFSaN]

Kalbim mecruh [Fesbilyan(2)]




Bir ihanetin koynunda, Sezarsı bir bakış uzanıyor gözlerimden şairimsi yaşamıma.


Senin için kulaklarını,gözlerini gönlünü yaratanın(1) unutuluşuna mı yazıyorum?Fesbilyan yine düştü hecelerin yıldırım gibi aklıma.


Vurulmuş,yıkılmış bir savaş yurdunun kalıntıları adeta kalp.Çok hasta bu kalp fesbilyan ölümsüzlüğe ölümle bakarcasına ağıt yakar oldu şu yorgun gönül.Geceyi tutamayan, verilen gönle ihanet eden zalim bir mülteciyim gönlümde.Korkuyla umut arasında bocalayan ruhum,hasta kalbime bir şifa el bekler fesbilyan.


İnşirah eylese kalbim, yıkansa nurdan kaplarda, ışık süzmeli sularda.Sen ve senden sonrası var ile yokluk arası gibi fesbilyan.Olmayan kalbim varlığını bilmek,yada bilinen varlığın hastalığına şahit olmak.Varlığım seninle tecelli ediyor yeniden üfleniyor ruhum cismime evvelde olduğu gibi.Sana geliyorum fesbilyan şifa için hasta kalbe deva için..


Sarıl bana fesbilyan inşirah eyle! İnşirah eyle! İnşirah! İnşirah!


Rabbimden bir öğüt,gönlümdekilere bir şifa geldi(2) seninle fesbilyan.Ruhuma bir şifa, kalbime bir nur yağdı fesbilyan.İnşirah eyledi göğsüm!Yokluk yolunda sana bir can geldi fesbilyan.Yer sarsıldı ahımdan gün soldu hicranımdan kimse bilmedi kimse duymadı.Bir rüya görüyordum sözler ülkesinde,sana söylenen her kelimeyi en güzel sözlerin olduğu bir yer burası.Ordan oraya koşturan bir hacer olmuşum fesbilyan’ına cümle arayan.Sıska vucüdum çöpten bedeninle sana aşk taşıyan sevgi kölesi oldum.


…


Sana anlatacaklarım vardı fesbilyan.Bir çocuk kalbi kadar saf ve temizken şu ruhum.Şimdi sana haykırıyorum tüm sözlerimi..Kızma bana fesbilyan senden başka kime gideyim senden başka kime anlatayım bağımlı kılan bu derdimi.Her söylediğim sözün ardından nedensiz yere dilim tutulur kalem ellerimde.


Susuşum bir dilsiz nidasında,ellerimde mecalsiz gülümseme.Bu kalem tek sana yazar , tek seni bilir,sana yakınır tüm yanmış kelimeleri fesbilyan.


Kalemden akan siyah kan, karartır beyaz sayfaları hayatımı kararttığım gibi.


Karanlığa kararlılığa ağlar eğer ağlarsa bu kalem.Karanlığı ban bırak kararlılığı sen al ve bana sana kararlı kıl.Akan kanlar kirletmişse ortalığı ve;


Olurda üzülürsen bir silgi alıp siliver siyah kanları yüzünden fesbilyan!!


Sildiğin yere de aşkı yaz!


Altına da adını yaz!


Kendini ve aşkı birbirine eş yaz!

(1)Mu’minun-78


(2)Yunus-57


Aşk-ı Hakîr