Burada susmak mı düşmeli bana yoksa bir kaç şey mi yazmalıyım diye düşündüm de..
Sonra zihnime kendi halimizi anlatan anlatması gereken hadisler geldi..
Hani en çok biz destek olmalıyız ya birbirimize..
Hani en çok "biz" için sevgi beslemeli, kardeşler arasında muhabbet etmeliyiz ya..
Hal böyle olmalı iken.. Durum nedir?
Cemaat, parti, siyasi görüş, ülkü vs. konu olunca birden karşımızdaki kardeşimiz değil de sanki mağlub edilmesi gereken birine dönüşüyor. Peki ya birbirimize güzel gözlerle bakıp, tanıyıp anlayıp konuşsak.. Gerktiğinde yanlış yaptığımızı farkedip doğruya yönelsek.. Ama üzmeden kırmadan olsa bunlar..
Aslında kolay..
Eğer şu iki inciyi aklımızdan çıkarmaz isek;
"Mü'minler birbirini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğunda diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa tutulurlar."
Mü'min mü'min için bir bina gibidir. Biri diğerini destekler." (Müslim, Birr, 18)
İşte onlara selam olsun..
selam ile kardeşlerim..
|