[u.esra]

Aramızda doyulmaz, tadılmaz bir sevgi vardı.
Gönül gönül dirilirdik, tamamlanırdık...
Sevgiyle bilenir, saygıyla öperdik alınlarımızdan.
O alınlar ki ay kadar güzel, kar kadar temizdi.
Severdik sevilirdik...

Biz böyleyken bir şeyler oldu bize sonradan!
Paralar, menfaatler kapladı dünyamızı.
Sevginin yerini kaptılar.
Rüyalarımızdan bile silindi eski sevdalarımızın hatıraları...
Şimdi çok perişanız.
Çöl, yağmuru nasıl beklerse içimiz de öyle bekliyor sevgi yağmurunu...

"Ey sevgili, en sevgili, uzatma dünya sürgünümü benim!.."
Seni her an bekliyoruz…
Gel, gel artık!..

Gözler sevgiyle ışıldar, sevginin meltemiyle dudağı bir tebessüm sarar...
Hüzün yüklü göz yaşları, sevgi dolu gözlerden damlar,
Ayrılık acısı, sevgiyle tüllenen kalplere dolar...

Kurak tarlaları yeşerten yağmur, sevgi yüklü buluttan yağar.
Ovaları süsleyen güller güneşe muhabbetle bakar...

Alem sevginin burcunda, binlerce çiçek açmış.
Her şey muhabbet denilen bu ilahi cezbeyle raks ediyor...

Gel arkadaşım, dostum!
Sen de bu ritme ayak uydur.

Gönül bahçende açan sevgi çiçeklerini beraber paylaşalım.

Mustafa KÜÇÜKTEPE