[u.esra]

MARAŞ

gülün oymağı bizdedir
gör ki acıdandır rengi

zaman garbiyelidir eser
usul ve sessiz, dervişim söyle ki
gönül gergefinde dokuyup
biçtiğin kumaş, sonra
konup göçtüğümüz, kervansaraylarca
eski, bu Maraş
dervişim söyle ki

gülün oymağı bizdedir
gör ki acıdandır rengi


su akar, yeniler kendini
toprak; depremlerin ustası
taşı en güzel
gediğine koyandır
sonra bir fırtınadan, bir fırtınaya
tutulmuş günlerin ardından
kalaylı taslarda hüznü
meyan şerbeti gibi sunandır
dervişim söyle ki

gülün oymağı bizdedir
gör ki yüreğimizde büyüyen kurşun dengi

ırmak kendince açar yolunu
direnir ve akar; Dicle geceyi
fırat sabahı bekleyen
iki nöbetçi: nice uçurumlardan geçip
toprağın acısından
dağın isyanını gördük

dervişim söyle ki
acının oymağı bizdedir
o da zulmün kendi

yol uzun, yaz bakır
bir sinide sunulan
erken olgunlaşan kabarcık
üzümü gibi ince ve saydam
yüzleriyle yedi adam
bu toprak kir tutmaz deyip
yağlı ilmeklere uzatıp boyunlarını
ve biz, gide gide
acının sonuna geldik

dervişim söyle ki
acının tutanağı bizdedir

Arif AY