[u.esra]

Nakşibendiyye'nin özünde "istikamet" vardır. İstikamet'te Kur'an'ı Kerim ve Sünnet'e ittiba ile olur. Bir has talebesinin Mahmud Efendi'den naklettiği şu ifadeler O'nun istikamet anlayışının ibtina ettiği çerçeveyi gözler önüne sermektedir: "Bu Mahmud, Rabbimin izni ile ömründe Kur'an'dan başka bir şeyle uğraşmamıştır."; "Gayr-ı müekked bir nafile olan "ikindinin sünneti fevt olacağına Mahmud ölsün daha iyidir."

Nakşibendiyye Meşayıhı gerek müekked gerekse de gayr-ı müekked olsun, Sünnet'in hiçbir çeşidinin terkine rıza göstermemiştir. Onlar, zor zamanlarda Sünnet'in ihyası adına fedakar duruşlar sergilemişlerdir. İslam'ı çağrıştıran giyim tarzının yasaklandığı dönemlerde Ali Haydar Efendi, önemli bir sünnet olan sarığı başından indirmemiş, Mahmud Efendi'ye de bu yönde telkin ve ikazda bulunmuştur. Bir defasında Mahmud Efendi Şeyhinin yanına sarıksız girince şu ifadelere muhatap olmuştur: "Oğlum Mahmud! Bir daha yanıma sarıksız gelirsen seni kovarım." Mahmud Efendi ALLAH Resulü'ne ittibayı o derece içselleştirmiştir ki Şeyhinin sarık noktasındaki sert ikazını her hatırlayışında içinin sürurla dolduğunu bildirmektedir: "Efendi Babamın sözü bana öyle tatlı gelmişti ki, onun lezzet ve tadını bugün bile hissediyorum."
__________________