[Fasl-ı Gül]

Andımızın felsefesi haline geliyor konu.. Ne güzel..

Küçükken ben de andımızı okumak için hevesli çocukların başını çekerdim, "önde olmak" arzusuyla..
Sonra "boş" olduğunu anladım..
Çünkü, tembel olanlar çalışkan, doğru söylemeyenler doğru olmuyordu kırk bin defa tekrar etselerde.
Zaten, pek çok arkadaş kelimeleri kasten farklı tekrarlardı "gıcıklık" olsun diye..


Ve şimdi şimdi düşünürüm :

" ilkem ... yurdumu milletimi özümden çok sevmektir."

Felsefesini yapmaya kalksak çıkamayız işin içinden.
İnsanın özünü oluşturan nedir?
Bu özden çok sevilir mi birşey?
Öz benlikten ayrı birşey midir?
Vatan millet sevgisi de dahil güzele olan sevgi bu özde mündemiç değil midir?
Öyleyse nasıl bu özden çok sevilir birşey?
Sorular sorular...
Diğer cümleleri tahlil etmek de başka zamana..

Çocuklarımıza her sabah tekrar etmeleri için daha anlamlı bir metin sunulabilir. Ama metin böyle kalacaksa kaldırılmalıdır bence..